Geen werk hier, dan maar vakantie vieren...
Door: Yvonne en Angelique
Blijf op de hoogte en volg Yvonne de Klein en Angelique van der Ben
27 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Motueka
Verslag volgt in een uurtje, eerst de foto's plaatsen..
Er zijn heel wat foto's geplaatst. Nu volgt het verslag:
Jammer genoeg hebben we geen werk kunnen vinden. Onze laatste dag in Central Otega hebben we doorgebracht met John en Shane, de twee goudzoekers die bij ons op de camping stonden. John kende de omgeving erg goed en ze wilden ons een leuke laatste dag bezorgen. Dat is ze gelukt. Ze hebben ons plaatsen laten zien waar we anders nooit geweest zouden zijn. 's Avonds namen ze ons mee uit eten in de plaatselijke pub. We hebben gesmuld en gelachen. Als afscheidscadeautje kregen we nog een goudblok mee. Geen echte maar een chocolade/pinda blok in een gouden wikkel.
De volgende dag vertrokken we weer en namen afscheid van iedereen, alsof we onze familie verlieten. Op aanraden van John namen we niet de snelweg, maar gingen we offroad via de Danseys Pass naar Mount Cook. De route die we reden naar Mt. Cook was prachtig (zie foto's). Helaas lag Mt. Cook in de wolken en was het regenachtig en koud. We besloten daarom door te rijden naar Lake Tekapo. Wederom een schitterend groen meer en de weg er naar toe was ook weer prachtig. De volgende dag vertrokken we naar Christchurch met de bedoeling daar onze auto te verkopen. Aangekomen in Christchurch zijn we direct doorgereden naar de Backpackers Carmarket. Na de nodige informatie te hebben gekregen reden we door naar Foley Towers, ons backpackershostel. We besloten te voet Christchurch te gaan verkennen. An was hier al twee keer eerder geweest en herkende de stad niet meer. Het hele centrum is beschadigd en vanwege instortingsgevaar afgezet. Alle straten rondom het centrum zijn uitgestorven, huizen zijn verlaten en wegen zijn flink beschadigd. In plaats van een levendige stad liepen we in een spookstad. Na een goede nachtrust vertrokken we de volgende ochtend naar de Backpackers Carmarket. Eerst de auto een goede wasbeurt gegeven en uitgezogen. Toen ons plekje gezocht, waar we dachten drie dagen te moeten doorbrengen. Verkoopprijs bepaald, postertjes gemaakt en zitten maar. Er waren meerdere backpackers die hun auto te koop hadden staan. Sommigen stonden er al drie dagen en zij vertelden ons dat er maar weinig aanloop was. Toch hadden wij na 1 uur al onze eerste geinteresseerden. Zij wilden nog even nadenken. Prima. Even later kwamen er twee mannen. Ze liepen direct naar onze glimmende Sue Baru. Ze wilden wel een testritje maken. Voor de vorm deden ze ook nog een testritje in een Toyota, daarna een tweede testritje in onze auto. Daarna was de deal gesloten en ontvingen we ons geld in briefjes van 20 dollar. Met heel veel cash in onze beha's zijn we daar maar eens een biertje op gaan drinken.
Vervolgens moesten we alles in Christchurch te voet doen. Als het centrum van een stad is afgesloten betekent dat dat je altijd in een vierkant moet lopen. In de vier dagen dat we in Christchurch waren hebben we wel 60 km gelopen (meestal op slippers). We hebben leuke mensen ontmoet in het hostel en zijn een avondje wezen stappen met ze. Het Buskers festival (straatartiesten festival) was aan de gang. We ontmoetten Ryan een gitarist die daar ook optrad. Hij gaf ons zijn cd (die gaan we thuis eens even luisteren). Ook nam hij ons mee naar Lyttelton (het episch centrum van de tweede grote aardbeving. Dit was het plaatsje waar hij woonde voor de aardbeving zijn huis is volledig ingestort. 's Middags zagen we hem optreden met zijn band. Na 4 dagen namen we afscheid van onze Ierse en Franse vrienden. Nu we geen auto meer hadden moesten we onze reis op een andere manier vervolgen. We boekten een buspas bij The Naked Buscompany: Nee hoor in deze bus hoef je niet naakt te zitten. Onze eerste rit was naar Motueka. Daar zitten we nu. Gisteren zijn we naar Kaiteriteri gegaan. Dit is een van de vele baaien in het Abel Tasman National Park. Het weer zat gelukkig mee. Lekker gelegen op het strand en een wandeling gemaakt door het bos. Vandaag weer wat uurtjes doorgebracht in een internetcafe. Morgen zullen we verder trekken naar Wellington. Ons plan is om vanuit daar nog naar Rotorua en Waihi Beach te gaan om te eindigen in Auckland.
Daar zullen we ons allerlaatste verslag schrijven. Op 7 februari zullen we weer terugvliegen naar Nederland. Voor degenen die ons op willen halen, we komen op 8 februari 10.45 op Schiphol aan. Tot die tijd genieten we nog even van alles in het prachtige Nieuw Zeeland.
Liefs,
An en Von
Er zijn heel wat foto's geplaatst. Nu volgt het verslag:
Jammer genoeg hebben we geen werk kunnen vinden. Onze laatste dag in Central Otega hebben we doorgebracht met John en Shane, de twee goudzoekers die bij ons op de camping stonden. John kende de omgeving erg goed en ze wilden ons een leuke laatste dag bezorgen. Dat is ze gelukt. Ze hebben ons plaatsen laten zien waar we anders nooit geweest zouden zijn. 's Avonds namen ze ons mee uit eten in de plaatselijke pub. We hebben gesmuld en gelachen. Als afscheidscadeautje kregen we nog een goudblok mee. Geen echte maar een chocolade/pinda blok in een gouden wikkel.
De volgende dag vertrokken we weer en namen afscheid van iedereen, alsof we onze familie verlieten. Op aanraden van John namen we niet de snelweg, maar gingen we offroad via de Danseys Pass naar Mount Cook. De route die we reden naar Mt. Cook was prachtig (zie foto's). Helaas lag Mt. Cook in de wolken en was het regenachtig en koud. We besloten daarom door te rijden naar Lake Tekapo. Wederom een schitterend groen meer en de weg er naar toe was ook weer prachtig. De volgende dag vertrokken we naar Christchurch met de bedoeling daar onze auto te verkopen. Aangekomen in Christchurch zijn we direct doorgereden naar de Backpackers Carmarket. Na de nodige informatie te hebben gekregen reden we door naar Foley Towers, ons backpackershostel. We besloten te voet Christchurch te gaan verkennen. An was hier al twee keer eerder geweest en herkende de stad niet meer. Het hele centrum is beschadigd en vanwege instortingsgevaar afgezet. Alle straten rondom het centrum zijn uitgestorven, huizen zijn verlaten en wegen zijn flink beschadigd. In plaats van een levendige stad liepen we in een spookstad. Na een goede nachtrust vertrokken we de volgende ochtend naar de Backpackers Carmarket. Eerst de auto een goede wasbeurt gegeven en uitgezogen. Toen ons plekje gezocht, waar we dachten drie dagen te moeten doorbrengen. Verkoopprijs bepaald, postertjes gemaakt en zitten maar. Er waren meerdere backpackers die hun auto te koop hadden staan. Sommigen stonden er al drie dagen en zij vertelden ons dat er maar weinig aanloop was. Toch hadden wij na 1 uur al onze eerste geinteresseerden. Zij wilden nog even nadenken. Prima. Even later kwamen er twee mannen. Ze liepen direct naar onze glimmende Sue Baru. Ze wilden wel een testritje maken. Voor de vorm deden ze ook nog een testritje in een Toyota, daarna een tweede testritje in onze auto. Daarna was de deal gesloten en ontvingen we ons geld in briefjes van 20 dollar. Met heel veel cash in onze beha's zijn we daar maar eens een biertje op gaan drinken.
Vervolgens moesten we alles in Christchurch te voet doen. Als het centrum van een stad is afgesloten betekent dat dat je altijd in een vierkant moet lopen. In de vier dagen dat we in Christchurch waren hebben we wel 60 km gelopen (meestal op slippers). We hebben leuke mensen ontmoet in het hostel en zijn een avondje wezen stappen met ze. Het Buskers festival (straatartiesten festival) was aan de gang. We ontmoetten Ryan een gitarist die daar ook optrad. Hij gaf ons zijn cd (die gaan we thuis eens even luisteren). Ook nam hij ons mee naar Lyttelton (het episch centrum van de tweede grote aardbeving. Dit was het plaatsje waar hij woonde voor de aardbeving zijn huis is volledig ingestort. 's Middags zagen we hem optreden met zijn band. Na 4 dagen namen we afscheid van onze Ierse en Franse vrienden. Nu we geen auto meer hadden moesten we onze reis op een andere manier vervolgen. We boekten een buspas bij The Naked Buscompany: Nee hoor in deze bus hoef je niet naakt te zitten. Onze eerste rit was naar Motueka. Daar zitten we nu. Gisteren zijn we naar Kaiteriteri gegaan. Dit is een van de vele baaien in het Abel Tasman National Park. Het weer zat gelukkig mee. Lekker gelegen op het strand en een wandeling gemaakt door het bos. Vandaag weer wat uurtjes doorgebracht in een internetcafe. Morgen zullen we verder trekken naar Wellington. Ons plan is om vanuit daar nog naar Rotorua en Waihi Beach te gaan om te eindigen in Auckland.
Daar zullen we ons allerlaatste verslag schrijven. Op 7 februari zullen we weer terugvliegen naar Nederland. Voor degenen die ons op willen halen, we komen op 8 februari 10.45 op Schiphol aan. Tot die tijd genieten we nog even van alles in het prachtige Nieuw Zeeland.
Liefs,
An en Von
-
27 Januari 2012 - 10:24
Harriët:
Mooie foto's weer dames! Leuk dat je jullie ook plekken hebben gezien waar je normaal niet komt! Het is te zien dat jullie flink genieten. Blijf dat het laatste deel van jullie fantastische reis ook lekker doen en tot 8 februari xxx
-
27 Januari 2012 - 12:42
Marijke En Ben:
Hai lieverds, wat een mooie foto's, geniet de laatste 2 weken nog maar veel.
Tot 8 februari, al spreken we elkaar in de tussentijd nog wel.
Kus van ons. -
27 Januari 2012 - 13:13
Siska:
hoi meiden, dat ziet er weer super uit allemaal, echt niet te geloven dat het eind al weer bijna in zicht komt voor jullie. maar nu nog eerst even genieten he.
groetjes! -
27 Januari 2012 - 13:25
Xandra:
Zoals gewoonlijk ziet NZ er prachtig uit, heerlijk om even vele bekende plekjes te zien. Jammer dat jullie al weer terug moeten omdat er geen werk is. Maar dat is slechts jammer en meer niet. Geniet er dus van die laatste weekjes en we spreken elkaar weer als jullie in de buurt zijn. goede reis
liefs Xandra -
01 Februari 2012 - 22:36
Esther:
Dames,
Nog 6 dagen en dan eindigt het avontuur aan de andere kant van de wereld. In ieder geval hebben jullie zoveel indrukken opgedaan dat jullie er vast een heeeeeele lange tijd op kunnen teren. Helaas kunnen we jullie niet komen afhalen, hier ging en gaat het werkende leven gewoon door! Ik ben benieuwd wat jullie nieuwe plannen zijn... Geniet nog van dit laatste weekje (klinkt gek, maar toen je wegging An, dacht ik, jeezzz dat duurt echt lang voor ze weer terug is, maar nou is het nog maar een paar dagen. Wat gaat de tijd toch snel he?!). Goede reis en kom veilig thuis!! XXX vanuit het ontzettend koude en gure Nederland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
